Golem
Bekijk hier het item van Tijd voor MAX waarin Victoria Koblenko vertelt over de voorstelling. Het item start vanaf 27:13 minuten.
Victoria Koblenko beschouwt Golem als een noodzakelijke en urgente vertelling:
“Het is belangrijk niet alleen het leed, van de oorlog te tonen, maar ook de culturele bloei van Oekraïne. Golem is het eerste moderne Oekraïense toneelstuk in Nederland. Het is een verhaal dat laat zien hoe oorlog doorwerkt tot ver voorbij de frontlinie, in de intiemste relaties van mensen. Het gaat niet alleen over de doden, maar juist over de levenden.”
Ook voor Zineb Fallouk is Golem een noodzakelijk verhaal. In dit stuk verbindt zij rouw en verlies aan de actuele realiteit van oorlog en laat zien hoe verlies doordringt tot in de intiemste relaties. En ons allemaal aangaat. Tegelijkertijd ziet zij Golem als een theatraal experiment waarin absurditeit, rauwe emotie en zwarte humor samenkomen. Voor haar gaat de voorstelling niet alleen over verlies, maar ook over de veerkracht en betekenis die mensen in de donkerste omstandigheden weten te vinden.
De regie is in handen van Yasha Gudzenko, terwijl het script is geschreven door Sasha Denisova. Samen zorgen zij voor een intense en meeslepende theaterervaring die zowel rauw als ontroerend is. Golem is een meeslepende voorstelling die raakt aan de actualiteit, maar tegelijkertijd tijdloos spreekt over liefde, verlies en de veerkracht van de menselijke geest.
Yasha Gudzenko
Ik ben een Oekraïense regisseuse die in 2022 mijn thuisland moest verlaten. Vandaag zie ik mijn roeping in het vertegenwoordigen van de Oekraïense cultuur in Europa en haar een stem te geven in het theater. Het werken aan het stuk “Golem” is voor mij een manier om verbonden te blijven met mijn eigen identiteit en de pijn te doorleven van het besef dat de wrede en zinloze oorlog tegen mijn land nog steeds voortduurt. Dit stuk is niet alleen een artistieke fantasie van de auteur, maar ook een weerspiegeling van mijn persoonlijke werkelijkheid.
Sasha Denisova
"Golem" is een persoonlijk verhaal. Toen mijn ex-vriend overleed — iemand die ik mijn hele leven kende, sinds de universiteit, en met wie ik een hechte band had — wist ik een jaar lang niet hoe ik erover moest schrijven. Als ik nu zijn graf bezoek zie ik steeds meer vlaggen wapperen. De laan van gesneuvelde helden — er komt geen einde aan.